Ik ruimde een grote kast op en vond in een verloren hoekje een cadeaubon voor 10 euro. Ik bedacht dat ik daar a.s. zaterdag 10 zakken koffiepads voor kon kopen en legde de bon bovenaan in mijn postla.
Later op de dag belde mijn moeder. Ze had een heel verhaal over de dochter van een vriendin van haar. Deze dochter is alleenstaand en heeft 3 volwassen kinderen waar het niet zo goed mee gaat. Ze werkt zich een slag in de rondte en al haar inkomsten worden besteed aan vaste lasten en de kinderen.
Na het tekefoongesprek dacht ik aan de cadeaubon. Ik zocht een leuke kaart met de tekst "zomaar" en deed de bon in de envelop. Op de kaart schreef ik nog dat de bon niet bedoeld was voor iets voor de kinderen maar dat ze deze echt voor zichzelf moest gebruiken. Ik zette er geen afzender bij en deed de envelop op de bus.
In november 2013 gingen vijftig enthousiastelingen de 'geefuitdaging' aan: gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen. Op dit gemeenschappelijke blog deden de deelnemers verslag van hun ervaringen.
