zaterdag 23 november 2013

Dag 22 van Inenomdekas

Mijn werkdag begon om 8 uur vanochtend. Ik had de hele dag spreekuur, dus injecties geven, bloed afnemen, hechtingen verwijderen enz. Voor iedere patient staat 10-20 minuten omdat vanuit het doktersspreekuur patienten komen waarbij bloed afgenomen moet worden of wonden verbonden enz. Deze mensen staan niet in mijn agenda en komen dus tussen mijn afspraken door. Dit zorgt er vaak voor dat het eigen spreekuur uit loopt.
Vandaag besloot ik me daar niks van aan te trekken. Om 8.10 uur kwam er een patient voor oren spuiten. Een alleenstaande man van in de 50 die altijd voor zijn ouders heeft gezorgd. Beide ouders zijn dit jaar overleden en er is veel gedoe in de familie (ik werk al meer dan 20 jaar in deze praktijk en ken de meeste gezinnen). Na 10 minuten was ik klaar met deze meneer. Terwijl hij zijn jas aantrok vroeg ik hoe het met hem ging. Hij zei dat het wel ging en liep naar de deur. "Het is een moeilijk jaar voor u geweest" zei ik... Hij liet de deurkruk los, liep terug naar zijn stoel en ging weer zitten. Toen begon hij te vertellen. Over zijn ouders, de leegte overdag en de familieproblemen. Ik haalde een extra kop koffie en luisterde...
De hele dag heb ik iedereen gevraagd hoe het met ze ging. In de middag luisterde ik naar een mevrouw waarvan de volwassen zoon een ongeluk heeft gehad waardoor hij hersenletsel heeft opgelopen. De zorgen van een moeder om haar kind...
Terugkijkend op de dag merkte ik dat ik amper vertraging had opgelopen. Niet iedereen had natuurlijk een uitgebreid verhaal te vertellen. Toch hadden de meesten wel iets leuks (net oma geworden, sleutel van een huis gekregen) of iets verdrietigs (dode poes) te vertellen.
Dingen die ik anders in de vrije minuten doe zoals voorraden aanvullen, vaatwasser inruimen, instrumenten schoonmaken enz., moest nu allemaal tussen 16 en 17 uur, maar toch was ik keurig op tijd klaar :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...